Handel mobilny to możliwość nabycia dóbr z dowolnego miejsca z pomocą urządzeń bezprzewodowych zdolnych do łączenia się z Internetem (np. telefon komórkowy, pager, PDA itd.). Handel mobilny odnosi się do jakiejkolwiek pieniężnej transakcji przeprowadzonej poprzez mobilną (bezprzewodową) sieć. Będzie to pozwalało użytkownikom dokonywać zakupów przez Internet bez użycia PC-ta. Kiedyś nieistniejący, m-commerce jest teraz modnym określeniem w obszrze marketingu [King, 2000]. „ W ciągu pięciu lat, indywidualne usługi e-commerce będą głównie dostarczane bezprzewodowo, a terminale bezprzewodowe staną się drzwiami do wyboru transakcyjnego e-Świata,” powiedział Neil Montefiore, kierownik Singapurskiego operatora bezprzewodowego, M1 [Hoffma, 2000].
Inną definicję handlu mobilnego przedstawili Rülke, Iyer i Chiasson. Według nich handel mobilny to bezprzewodowy handel elektroniczny (e-commerce). Bezprzewodowe transakcje są główną cechą odróżniającą handel mobilny od elektronicznego, a jednocześnie są jego wielką zaletą. Jest to stosunkowo niedawne osiągnięcie technologiczne tworząc dwukierunkowe połączenie pomiędzy Internetem i jego bazo-danową zawartością a bezprzewodowymi telefonami oraz innymi naręcznymi urządzeniami komunikacyjnymi [RüIyCh, 2003].
W ciągu kilku ostatnich lat handel elektroniczny stał się wyraźnie zależny od portali internetowych. Portale są najczęściej pierwszymi otwieranymi przez użytkowników stronami internetowymi, od których zaczyna się szukanie potrzebnych informacji. Portale posiadają bardzo ważne bramki, które pozwalają użytkownikom dotrzeć do interesujących ich informacji.
W handlu bezprzewodowym portale mogą odegrać znacznie większą role ze względu na charakter urządzeń mobilnych, na których tzw. serfowanie (surfinf) staje się bardzo nieporęczne i wręcz irytujące. Przenośne portale mogą być dużym ale jednocześnie dochodowym wyzwaniem dla potencjalnych twórców. Nie powinno się jednak wzorować na tradycyjnych portalach przy tworzeniu portali przenośnych gdyż tradycyjne rozwiązania mogą nie pasować dla aplikacji w mobilnym świecie.
Według Lucent Technologies środowisko sieci bezprzewodowych, w tym i usług handlu mobilnego, można podzielić na trzy segmenty rynkowe: użytkowników indywidualnych, użytkowników biznesowych oraz właściwe aplikacje biznesowe. Podział ten ujmuje kilka rozwiązań [Urba, 2001]:
Mobilne biuro (Mobile Office) – umożliwiające pracownikom biznesowym korzystanie z biurowych możliwości przenośnych komputerów PC w dowolnych okolicznościach. Podręczny komputer podróżuje razem z użytkownikiem i wszelkimi jego aplikacjami oraz funkcjami dodatkowymi obejmującymi: usługi telefoniczne, zunifikowany przekaz wiadomości, pocztę elektroniczną, terminarz, dostęp do plików i baz danych, planowanie podróży oraz wideokonferencje;
Podręczny asystent (Lifestyle Manager) – zmieniający zwykły telefon komórkowy w osobistego asystenta. Umożliwia on obsługę zadań związanych z planowaniem zajęć i zapewnia bezprzewodowe usługi komunikacyjne, rozrywkę oraz dostęp do informacji, a także usługi handlu elektronicznego m-commerce i e-banking;
Aplikacje biznesowe (Market Business-to-Business Application) – obejmujące zastosowania mobilne, takie jak: zdalne zarządzanie usługami, zarządzanie środkami materialnymi (taborem), zdalny nadzór oraz telemetrię.
Głównym założeniem schematu znajdującego się na rys.3, jest podzielenie badań nad handlem mobilnym (mobile commerce lub m-commerce) na trzy główne kategorie, które są ściśle ze sobą powiązane, a mianowicie: technologia, teoria i badania oraz zastosowania. Jak widać na rysunku, technologia tworzy trwałą podstawę dla badań i praktyk, natomiast na szczycie struktury znajdują się praktyczne metody użycia oraz zastosowania niżej położonych technologii. Zagnieżdżona wewnątrz tej struktury teoria pośredniczy między technologią a zastosowaniami i pomaga odpowiedzieć na pytania gdzie?, dlaczego?, kiedy? i jak? powinna lub nie powinna być stosowana technologia handlu mobilnego.
