Głównym założeniem schematu znajdującego się na rys.3, jest podzielenie badań nad handlem mobilnym (mobile commerce lub m-commerce) na trzy główne kategorie, które są ściśle ze sobą powiązane, a mianowicie: technologia, teoria i badania oraz zastosowania. Jak widać na rysunku, technologia tworzy trwałą podstawę dla badań i praktyk, natomiast na szczycie struktury znajdują się praktyczne metody użycia oraz zastosowania niżej położonych technologii. Zagnieżdżona wewnątrz tej struktury teoria pośredniczy między technologią a zastosowaniami i pomaga odpowiedzieć na pytania gdzie?, dlaczego?, kiedy? i jak? powinna lub nie powinna być stosowana technologia handlu mobilnego.
Konieczne jest przeanalizowanie, jakie są oczekiwane cechy systemu mobilnego handlu w celu przeprowadzenia skutecznych i efektywnych transakcji mobilnej i jakiego typu wyzwaniom stawić czoła w procesie rozwoju i wdrażania systemów mobilnych handlu. System handlu mobilnego powinien [WeChJy, 2004]:
Pozwolić użytkownikowi końcowemu do przeprowadzenia transakcji mobilnych w sposób łatwy, w dowolnej chwili oraz w dowolnym miejscu,
Umożliwiać personalizację produktów lub różnicować na życzenie,
W pełni wspierać szeroki zakres aplikacji handlu mobilnego dla dostawców treści,
Maksymalizować zgodność operacyjną,
Utrzymywać niezależność od programu / danych, to znaczy, że zmiana komponentów systemu nie wpłynie na programy / dane,
Zapewniać bezpieczeństwo od początku do końca (end-to-end).
Aby móc dyskutować o zaletach i zastosowaniu handlu mobilnego należu rozważyć i zrozumieć istotę i zakres działania handlu elektronicznego. Choi Stahl i Whinston (1997) przedstawili model przydatny dla rozumienia relacji między produktami, agentami (agents) i procesami, które istnieją zarówno w rynkach elektronicznych i fizycznych (rys. 1).
Występuje tu rozróżnienie pomiędzy produktem fizycznym a produktem cyfrowym (witualnym) np. elektronicznym. Przykładem produktu elektronicznego jest oprogramowanie komputerowe lub plik zawierający dane, podczas gdy produktem fizycznym będzie np. piła mechaniczna czy dyskietka [PanSro, 2002].
Tak ograniczoną przestrzeń Choi i Whinston dzielą dalej na fizyczną i cyfrową. Procesem cyfrowym nazywają wszystko co można przesłać i odebrać z Internetu podczas gdy procesy fizyczne pociągają za sobą czynności fizyczne związane z przeprowadzaniem transakcji handlowych.
Trzeci wymiar jest pewnym rodzajem agentów zaangażowanych w transakcje. Agent (aktor) jest sprzedawcą, nabywcą, pośrednikiem, lobby konsumenckim lub organizacją rządową.
Słowo portal wywodzi się z łacińskiego słowa porta, czyli brama, przez którą coś przechodziło w celu dostania się w inne miejsce [ClaFla, 2003]. Według tradycyjnego znaczenia słowa, portal nie jest miejscem ostatecznego przeznaczenia, do którego chcielibyśmy dotrzeć. Portal jest raczej niezbędnym lub bardziej dogodnym miejscem, w które trzeba pójść aby dotrzeć do pożądanego miejsca. Na przykład, lotnisko dla większości ludzi nie jest miejscem ostatecznego przeznaczenia, lecz portalem, przez który trzeba przekroczyć, aby uzyskać transport do innego miejsca. Podobnie portale pomagają użytkownikom, kierując przemieszczaniem się po sieci do ostatecznie wybranej lokalizacji. Przeznaczeniem portalu jest bycie pierwszym miejscem, do którego uda się „szukający” użytkownik Internetu. Ponadto portale różnią się od zwykłych stron Internetowych tym, że dostarczają jednolity dostęp do zróżnicowanych dóbr i usług poprzez pojedynczy interfejs bazujący na predefiniowanym profilu preferencji [Lazar, 2000]. Portale służą jako bramka lub punkt wejścia umożliwiające użytkownikom dostęp i łączenie danych z całkowicie różnych źródeł.
Portale mobilne, czasami nazywane „przenośne portale” („portable portal”), są specjalnie tworzone do pomocy użytkownikom bezprzewodowym w korzystaniu z materiałów i danych sieciowych. Portale mobilne są często tworzone jako złączenie różnych usług (e-mail, kalendarz, szybkie wiadomości, itd.) i zawierające treści różnych dostawców po to, aby się stać głównym dostawcą informacji sieciowych. Portale mobilne różnią się od ich tradycyjnych odpowiedników większym stopniem personalizacji i możliwościami lokalizacyjnymi [Daitch, 2000].
Urządzenia bezprzewodowe przystosowane do operacji mobilnych będą kształtowały różnice pomiędzy portalami mobilnymi a ich konwencjonalnymi odpowiednikami. Zaletami urządzeń bezprzewodowych jest dużo lepszy stosunek wartości do czasu (value-for-time). Tzn., łącząc się z Internetem poprzez urządzenia mobilne użytkownicy są w stanie wykożystać wartościowe dodatki (value allowances) w dowolnym czasie, których użytkownicy stałych łącz nie są wstanie dokonać. Teraz jakakolwiek informacja będzie na prawdę dostępna kiedykolwiek, gdziekolwiek i z dowolnego urządzenia bezprzewodowego.
Na rys. 10 pokazane są różnice pomiędzy tradycyjnymi portalami e-commerce a portalami handlu mobilnego (m-commerce) w czterech wymiarach [ClaFla, 2003]: wszechobecności, wygody, lokalizacji oraz, personalizacji.
Aby móc dyskutować o zaletach i zastosowaniu handlu mobilnego należu rozważyć